gewoon ik
- 35 en een half
Bananen zijn minder lekker als ze niet geel zijn. Ze zijn gewoon beetje weet je dan zijn ze gewoon niet zo kazig. En uit dit verhaal kan je leren dat het leven net als een banaan is. Je moet gewoon het pellen.
Willem Frederik Hermans
- De Nederlandse academicus
Niet genoeg kan worden herhaald dat de Nederlandse academicus, afgezien van enige vakkennis, het best kan vergeleken worden met een baviaan in smoking, een zeeleeuw met een monocle en een aktetas.
Midas Dekkers
- Een leven lang joggen
Er is ooit uitgerekend dat je met een leven lang joggen twee jaar ouder wordt, maar uit een andere berekening blijkt dat je daarvoor alles bij elkaar twee jaar moet joggen.
Willem Frederik Hermans
- In elk geval de doodstraf
Voor wie weet dat hij eenmaal sterven moet, kan er geen absolute moraal bestaan; voor hem zijn goedheid en barmhartigheid niets dan vermommingen van de angst. Waarom zal ik mij moreel gedragen, als ik toch in elk geval de doodstraf krijg.
Godfried Bomans
- Naar de bliksem
Het helpt niets mensen er dag in dag uit op te wijzen dat we over dertig jaar naar de bliksem gaan, want ze zijn daartoe gaarne bereid mits het hun nu maar goed gaat.
Godfried Bomans
- Over eerlijkheid
Wie eerlijkheid verwart met een door de feiten afgedwongen bekentenis, plakt het etiket van rozenwater op een beerput. Het etiket is lief bedoeld, maar de put blijft stinken.
Godfried Bomans
- Ga nooit terug naar een plek waar je ooit gelukkig bent geweest.
Ga nooit terug naar een plek waar je ooit gelukkig bent geweest. Dat loopt altijd op een teleurstelling uit. Je hebt er in je herinnering iets bij opgeteld en dat blijkt er dan helemaal niet te zijn. En in plaats van dat er weer af te trekken, geef je die plek de schuld.
Paulien Cornelisse
- Schijt
'Ik heb er schijt aan' is een merkwaardige uitdrukking. Zou het niet logischer zijn om te zeggen 'Ik smeer er schijt aan?' Dat is een krachtiger beeld, en ook agressiever. 'Schijt hebben aan': van wie is die schijt dan? En waar zit het precies aan? Het is te vaag en te verwarrend.
Paulien Cornelisse
- Bepaalde mensen
'Er zijn hier mensen die proberen te slapen.' Daar bedoelt de spreker altijd zichzelf mee. 'Bepaalde mensen hier denken dat het normaal is om tot vier uur 's nachts op een djembé te beuken.' Daar bedoelt de spreker nooit zichzelf mee. Kortom: 'mensen' zijn we zelf. 'Bepaalde mensen' zijn de anderen.
Alfons van der Klift
- Mos en waar het groeit
Mos groeit op steeds meer plekken naarmate u beter weet waar u het moet zoeken. In het bos natuurlijk, maar ook gewoon in het open veld of op rotsen voor mijn part. Trek uw laarzen maar eens aan om er hoopvol op uit te trekken. Goed om u heen kijken is belangrijk, want mos leidt veelal een verborgen bestaan. Reden voor veel natuurliefhebbers om deze plantengroep, want dat is het, tijdens wandelingen en excursies over het hoofd te zien.
Wikipedia
- Nederland
Nederland is een van de landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Nederland ligt voor het overgrote deel in het noordwesten van Europa, aan de Noordzee. Naast het Europese deel zijn er nog de drie bijzondere gemeenten in de Caribische Zee, die ook wel Caribisch Nederland worden genoemd. Europees Nederland wordt in het zuiden begrensd door België, langs de oostgrens door Duitsland en aan west- en noordzijde door de zee. De hoofdstad van Nederland is Amsterdam, de regeringszetel is Den Haag.
Midas Dekkers
- De natuur is niets anders dan moord en doodslag
De natuur is niets anders dan moord en doodslag, eten en gevreten worden. Van een leuk nestje met zeven koolmeesjes zijn er na een jaar zes op een afgrijselijke manier omgekomen. Van honderd dieren die worden geboren, komen er 99 op een afschuwelijke manier aan hun einde, niet netjes met een mooi elektrocutie-apparaat, of met een mesje dat snel de hals afsnijdt. En wat doen wij? We richten natuurreservaten in waar van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat gemoord en geplunderd wordt.
Maarten 't Hart
- De nagapers 6
Het hondje kefte en blafte en huilde hartverscheurend. "Roep de conducteur." riep de oude man. De beide deuren naar de coupés gingen open. Nieuwsgierigen keken om een hoekje. "Ga de conducteur halen," riep de oude man, "toe, waarschuw de conducteur." "Die hoort vanzelf wel dat er iets aan de hand is," meende een statige dame. "Nee, nee, haal hem," schreeuwde de man. "Hij moet de trein stoppen en de deur openen, anders gaat mijn hondje dood."
Maarten 't Hart
- De nagapers 5
De oude dame hield haar handen Halleluja-achtig omhoog. Op dat moment klonk, ver weg, het conducteursfluitje en de treindeuren sloten zich pneumatisch. De man probeerde nog het hondje aan zijn vrouw te geven, maar het werd ingesloten door de deuren. Vreemd genoeg bleef er een vrij grote spleet vrij. Toch zat het hondje stevig vast ter hoogte van zijn rode dekje dat nu als een puntdak op zijn rug stond. Ondanks hevige protesten van de bejaarde man begonnen we te rijden.
Maarten 't Hart
- De nagapers 4
We stopten in Rotterdam-Zuid. De oude dame overhandigde het hondje aan haar man. Het alweer teruggedrukte dekje bolde hoog op. De oude dame begon uit de trein te klimmen. Eerst voelde ze of de treeplank wel hield, daarna stapte ze manmoedig het duistere perron op. Ze keerde zich om. De oude man tilde het parachutistische hondje wat hoger op en boog het bovenlichaam naar voren. Het was buiten donker en nevelig. Er viel zo'n onzichtbaar motregentje dat op de lantaarns condenseert.
Dimitri Verhulst
- De helaasheid der dingen 3
De eerste tragedie in de geschiedenis van de Tour de France (editie Potreloise) speelde zich af bij het veertiende glas. Wilfried, nochtans geboortig uit een familie Duitsgezinden en logischerwijs een bierdrinker van natuur en filosofie, tuimelde opeens van zijn stoel en raakte daar slechts met de grootste moeite weer op. Over zijn volgende pils deed hij meer dan een uur, met aandoenlijk kleine slokjes, net een kind dat leerde drinken. En uiteindelijk gaf hij verstandig op.
Dimitri Verhulst
- De helaasheid der dingen 2
Achttien mensen, tegen mekaar geplakt in die caravan. Na tien pilsen, die nog voor geen enkele afscheiding hadden gezorgd, begon het heen en weer geloop tussen de caravan en de boomgaard, om te pissen. Nog 29 glazen bier te gaan, je moest zot zijn om van hier een solonummertje te beginnen tot aan de streep.
Paulo Coelho
- De acht bergen 6
Het huwelijk was tegengewerkt door de ouders van mijn moeder, om redenen die mij onbekend waren, voltrokken in de aanwezigheid van maar een paar vrienden, met windjacks als trouwkleding en voor hun eerste nacht als man en vrouw een bed in de Auronzo-hut. De sneeuw schitterde al op de richels van de Cima Grande. Het was een zaterdag in oktober, in 1972, het einde van hun alpinistenseizoen van dat jaar en vele dagen daarna: de dag daarop stapten ze in de auto en reden ze naar Milaan.
Paulo Coelho
- De acht bergen 5
Mijn vader hoefde maar een van die namen te noemen, of mijn moeders ogen begonnen te glanzen. Op die plekken waren ze verliefd geworden, dat begreep ik ook na een tijdje: een priester had hen er als tieners mee naartoe genomen en dezelfde priester had hen op een herfstochtend getrouwd, aan de voet van Tre Cimi di Lavaredo, voor het kerkje dat daar staat. Dat berghuwelijk was de stichtingsmythe van ons gezin.
Paulo Coelho
- De acht bergen 4
Mijn ouders hadden rond hun dertigste het platteland van de Veneto verlaten, de streek waar mijn moeder was geboren en mijn vader als oorlogswees was opgegroeid, en waren naar de stad getrokken. Hun eerste bergen, hun eerste liefde, waren de Dolomieten geweest. Ze noemden die soms in hun gesprekken - toen ik nog te klein was om de conversatie te volgen - maar sommige woorden klonken scheller, betekenisvoller. De Carinacco, de Sassolungo, de Tofana, de Marmolada.
