Goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo. Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google. Goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo. Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good. (Google has developed a driverless car), (Google has developed a driverless car), (Google has developed a driverless car), (Google has developed a driverless car)
qwertyuiopasdfghjklzxcvbnm
The secret of dealing with Filippo was simple: Do not presume to know what he wants. Do not try to guess what will please him. Never inject your will; just surrender to his will. Then wait to see what happens. Amidst the confusion and uncertainty he created, the duke ruled supreme, unchallenged and at peace.
Filippo Maria, the last of the Visconti dukes of Milan in fifteenth-century Italy, consciously did the opposite of what everyone expected of him. For instance, he might suddenly shower a courtier with attention, and then, once the man had come to expect a promotion to higher office, would suddenly start treating him with the utmost disdain. Confused, the man might leave the court, when the duke would suddenly recall him and start treating him well again. Doubly confused, the courter would wonder whether his assumption that he would be promoted had become obvious, and offensive, to the duke, and would start to behave as if he no longer expected such honor. The duke would rebuke him for his lack of ambition and would send him away.
Animals behave in set patterns, which is why we are able to hunt and kill them. Only man has the capacity to consciously alter his behavior, to improvise and overcome the weight of routine and habit. Yet most men do not realize this power. They prefer the comforts of routine, of giving in to the animal nature that has them repeating the same compulsive actions time and time again. They do this because it requires no effort, and because they mistakenly believe that if they do not unsettle others, they will be left alone. Understand: A person of power instills a kind of fear by deliberately unsettling those around him to keep the initiative on his side. You sometimes need to strike without warning, to make others tremble when they least expect it. It is a device that the powerful have used for centuries.
Keys To Power
Nothing is more terrifying than the sudden and unpredictable. That is why we are so frightened by earthquakes and tornadoes: We do not know when they will strike. After one has occurred, we wait in terror for the next one. To a lesser degree, this is the effect that unpredictable human behavior has on us.
Life at court is a serious, melancholy game of chess, which requires us to draw up our pieces and batteries, form a plan, pursue it, parry that of our adversary. Sometimes, however, it is better to take risks and play the most capricious, unpredictable move.
Jean de La Bruyere, 1645-1696
Chess contains the concentrated essence of life: First, because to win you have to be supremely patient and farseeing; and second, because the game is built on patterns, whole sequences of moves that have been played before and will be played again, with slight alterations, in any one match. Your opponent analyzes the patterns you are playing and uses them to try to foresee your moves. Allowing him nothing predictable to base his strategy on gives you a big advantage. In chess as in life, when people cannot figure out what you are doing, they are kept in a state of terror waiting, uncertain, confused.
O Lord aesop is awesome, come and see me at worrrrrrk ｡◕‿◕｡ ha ha this is obviously impossible 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 hilarious.
Spassky was known for his sangfroid and levelheadedness, but for the first time in his life he could not figure out his opponent. He slowly melted down, until at the end he was the one who seemed insane.
Fischer, however, finally understood that this was one of the keys to Spassky's success. He played on your predictability, defeated you at your own game. Everything Fischer did for the championship match was an attempt to put the initiative on his side and to keep Spassky off-balance. Clearly the endless waiting had an effect on Spassky's psyche. Most powerful of all, though, were Fischer's deliberate blunders and his appearance of having no clear strategy. In fact, he was doing everything he could to scramble his old patterns, even if it meant losing the first match and forfeiting the second.
Interpretation
In previous games between Fischer and Spassky, Fischer had not fared well. Spassky had an uncanny ability to read his opponent's strategy and use it against him. Adaptable and patient, he would build attacks that would defeat not in seven moves but in seventy. He defeated Fischer every time they played because he saw much further ahead, and because he was a brilliant psychologist who never lost control. One master said, "He doesn't just look for the best move. He looks for the move that will disturb the man he is playing."
The chairs were taken apart and X-rayed. A chemist found nothing unusual in them. The only things anyone found anywhere, in fact, were two dead flies in a lighting fixture. Spassky began to complain of hallucinations. He tried to keep playing, but his mind was unraveling. He could not go on. On September 2, he resigned. Although still relatively young, he never recovered from this defeat.
After the fourteenth game he called a staff conference and announced, "An attempt is being made to control my mind." He wondered whether the orange juice they drank at the chess table could have been drugged. Maybe chemicals were being blown into the air. Finally Spassky went public, accusing the Fischer team of putting something in the chairs that was altering Spassky's mind. The KGB went on alert: Boris Spassky was embarrassing the Soviet Union!
In the next games Fischer pulled moves that no one had seen from him before, moves that were not his style. Now Spassky started to make blunders. After losing the sixth game, he started to cry. One grand master said, "After this, Spassky's got to ask himself if it's safe to go back to Russia." After the eighth game Spassky decided he knew what was happening: Bobby Fischer was hypnotizing him. He decided not to look Fischer in the eye; he lost anyway.
After his defeat in the first game, Fischer complained all the more loudly about the room, the cameras, and everything else. He also failed to show up on time for the second game. This time the organizers had had enough: He was given a forfeit. Now he was down two games to none, a position from which no one had ever come back to win a chess championship. Fischer was clearly unhinged. Yet in the third game, as all those who witnessed it remember, he had a ferocious look in his eye, a look that clearly bothered Spassky. And despite the hole he had dug for himself, he seemed supremely confident. He did make what appeared to be another blunder, as he had in the first game but his cocky air made Spassky smell a trap. Yet despite the Russian's suspicions, he could not figure out the trap, and before he knew it Fischer had checkmated him. In fact Fischer's unorthodox tactics had completely unnerved his opponent. At the end of the game, Fischer leaped up and rushed out, yelling to his confederates as he smashed a fist into his palm, "I'm crushing him with brute force!"
The first game of a chess tournament is critical, since it sets the tone for the months to come. It is often a slow and quiet struggle, with the two players preparing themselves for the war and trying to read each other's strategies. This game was different. Fischer made a terrible move early on, perhaps the worst of his career, and when Spassky had him on the ropes, he seemed to give up. Yet Spassky knew that Fischer never gave up. Even when facing checkmate, he fought to the bitter end, wearing the opponent down. This time, though, he seemed resigned. Then suddenly he broke out a bold move that put the room in a buzz. The move shocked Spassky, but he recovered and managed to win the game. But no one could figure out what Fischer was up to. Had he lost deliberately? Or was he rattled? Unsettled? Even, as some thought, insane?
The bluff apparently worked: After all the weeks of waiting, the endless and infuriating negotiations, Fischer agreed to play. Everyone was relieved, no one more than Spassky. But on the day of the official introductions, Fischer arrived very late, and on the day when the "Match of the Century" was to begin, he was late again. This time, however, the consequences would be dire: If he showed up too late he would forfeit the first game. What was going on? Was he playing some sort of mind game? Or was Bobby Fischer perhaps afraid of Boris Spassky? It seemed to the assembled grand masters, and to Spassky, that this young kid from Brooklyn had a terrible case of the jitters. At 5:09 Fischer showed up, exactly one minute before the match was to be canceled.
Nevenschikkende voegwoorden verbinden twee hoofdzinnen of zinsdelen van gelijke rangorde. Enkele voorbeelden zijn en, maar, of, want en dus. Bijvoorbeeld: Ik wil naar de film gaan maar ik heb geen tijd of Ze houdt van dansen en ze gaat elk weekend uit of Hij kan komen of hij kan thuisblijven. Deze voegwoorden helpen om ideeën samen te voegen of om alternatieven en tegenstellingen uit te drukken.
Onderschikkende voegwoorden verbinden een hoofdzin met een bijzin. Veelgebruikte onderschikkende voegwoorden zijn omdat, hoewel, terwijl, zodra en voordat. Bijvoorbeeld: Ik blijf thuis omdat ik me niet lekker voel of Hoewel hij moe was werkte hij door of Zodra de les is afgelopen gaan we naar huis. Deze voegwoorden brengen een reden, voorwaarde of tijdsrelatie aan in een zin.
Vergelijkingen helpen om gelijkenissen of verschillen tussen zaken aan te geven. Voorbeelden zijn als, zoals, dan, even…als en net zo…als. Bijvoorbeeld: Ze zingt net zo goed als haar zus of Hij is sneller dan ik dacht. Vergelijkende woorden maken het mogelijk om twee dingen met elkaar te vergelijken in termen van gelijkenis of verschil.
Tijdswoorden geven een tijdsrelatie aan tussen gebeurtenissen. Voorbeelden hiervan zijn toen, nu, terwijl, voordat en nadat. Bijvoorbeeld: Toen ik klein was hield ik van tekenen of Nadat we gegeten hebben gaan we een wandeling maken. Deze tijdswoorden zijn handig voor het beschrijven van opeenvolgende gebeurtenissen.
Voor voegwoorden die oorzaak en gevolg aangeven worden vaak de woorden omdat, waardoor, zodat, daarom en doordat gebruikt. Bijvoorbeeld: Het regende waardoor het feest werd uitgesteld of Hij bleef thuis omdat hij ziek was. Deze voegwoorden geven aan waarom iets gebeurt of wat de gevolgen van een actie zijn.
Voorwaardelijke voegwoorden beschrijven onder welke voorwaarden iets gebeurt. Enkele voorbeelden zijn als, indien, mits, tenzij en op voorwaarde dat. Bijvoorbeeld: Je mag naar buiten als je klaar bent met je huiswerk of We gaan wandelen tenzij het gaat regenen. Deze voegwoorden zijn nuttig voor het uitdrukken van voorwaarden of uitzonderingen.
Bij concessiewoorden horen woorden zoals hoewel, ook al, desondanks, toch en ondanks dat. Bijvoorbeeld: Hoewel het koud was ging hij zonder jas naar buiten of Ze was moe maar toch bleef ze doorgaan. Deze voegwoorden drukken toegevingen of verrassende tegenstellingen uit.
Tegenstellingswoorden, zoals maar, echter, toch, desondanks en integendeel, tonen een tegenstelling aan. Bijvoorbeeld: Ik wilde graag mee maar ik kon niet of Hij zei dat hij moe was toch ging hij naar het feest. Deze woorden maken het mogelijk om verschillen tussen ideeën of situaties aan te geven.
Bij een opsomming gebruik je woorden zoals en, ook, verder, bovendien en ten eerste…ten tweede. Bijvoorbeeld: We gaan naar de winkel en naar het park of Bovendien moeten we op tijd zijn. Opsommingswoorden helpen om een reeks van ideeën of acties te presenteren.
Doelvoegwoorden tonen aan waarom iets gebeurt. Voorbeelden zijn opdat, zodat, om…te, met de bedoeling dat en ten einde. Bijvoorbeeld: Ze studeerde hard om te slagen voor haar examen of Hij werkt hard zodat hij kan sparen voor zijn vakantie. Deze woorden geven het doel of de intentie van een actie aan.
Betrekkelijke voornaamwoorden zijn woorden zoals die, dat, waar, wie en wat. Bijvoorbeeld: De auto die ik heb gekocht is rood of Ik heb iemand ontmoet die heel aardig is. Deze woorden verbinden een zelfstandig naamwoord met extra informatie over dat woord.
Conclusiewoorden, zoals dus, concluderend, daarom, samenvattend en kortom, worden gebruikt om een conclusie te trekken. Bijvoorbeeld: Het regent daarom blijf ik thuis of Kortom we hadden een geweldige dag. Ze helpen om een uiteenzetting af te sluiten met een samenvattende gedachte.
Tijdsaanduidingen zoals voordat, zodra, nadat, terwijl en gedurende geven de tijdsvolgorde aan. Bijvoorbeeld: Zodra we thuis zijn gaan we eten of Gedurende de vakantie gaan we veel wandelen. Deze woorden geven een duidelijk tijdsperspectief aan.
Voor plaatsaanduidingen gebruik je woorden zoals boven, onder, naast, tussen en tegenover. Bijvoorbeeld: Het boek ligt onder de tafel of De kerk staat tegenover het park. Deze woorden beschrijven de plaats of positie van iets.
Oorzakelijke voorzetsels zoals wegens, vanwege, door en dankzij geven een reden of oorzaak aan. Bijvoorbeeld: Door het slechte weer bleef het evenement binnen of Vanwege het verkeer kwam hij te laat. Ze tonen aan waarom iets gebeurt.
Modale woorden zoals kunnen, moeten, mogen, zullen en hoeven geven de mogelijkheid, verplichting of toestemming aan. Bijvoorbeeld: Je moet je huiswerk maken of Je mag vanavond lang opblijven. Deze woorden helpen om de modaliteit van de actie aan te duiden.
Versterkende uitdrukkingen zoals erg, zeer, ontzettend, bijzonder en heel maken iets krachtiger of nadrukkelijker. Bijvoorbeeld: Het was erg koud vandaag of De film was bijzonder interessant. Ze geven extra nadruk aan een eigenschap.
Beperkende woorden, zoals alleen, slechts, enkel en behalve, beperken de omvang van iets. Bijvoorbeeld: Ik heb alleen maar één koekje gegeten of Iedereen behalve jij was aanwezig. Ze maken duidelijk dat iets een beperkte omvang heeft.
Vraagwoorden zoals wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe introduceren vragen of geven de focus van de vraag aan. Bijvoorbeeld: Wie heeft dat gedaan? of Waarom ben je zo vroeg vertrokken? Ze helpen bij het stellen van specifieke vragen.
Nadrukwoorden zoals juist, echt, werkelijk, beslist en inderdaad geven extra nadruk. Bijvoorbeeld: Ik wil echt met je praten of Hij heeft het inderdaad goed gedaan. Ze geven extra zekerheid of nadruk aan een statement.
Woorden van onzekerheid zoals misschien, waarschijnlijk, mogelijk en eventueel geven een zekere mate van twijfel aan. Bijvoorbeeld: Misschien kom ik later of Waarschijnlijk regent het morgen. Ze tonen aan dat iets niet zeker is.
Verbandwoorden zoals ten eerste…ten tweede, daarnaast, vervolgens en als laatste zorgen voor een logische volgorde. Bijvoorbeeld: Ten eerste ga ik de keuken schoonmaken en vervolgens de woonkamer. Ze helpen bij het structureren van tekst.
Versterkende uitdrukkingen zoals absoluut, volledig, totaal en helemaal versterken een uitspraak. Bijvoorbeeld: Hij was absoluut niet blij of De kamer was helemaal leeg. Ze geven meer intensiteit aan een statement.
Verzachtende uitdrukkingen zoals een beetje, nogal, redelijk, tamelijk en enigszins maken een uitspraak milder. Bijvoorbeeld: Het is een beetje koud of De film was redelijk interessant. Ze helpen om een uitspraak minder direct of zwaar te maken.
Tegenstrijdige uitdrukkingen zoals aan de ene kant…aan de andere kant, hoewel…toch, enerzijds…anderzijds en niettemin geven tegenstellingen aan. Bijvoorbeeld: Aan de ene kant wil ik blijven maar aan de andere kant wil ik ook verder. Ze tonen aan dat er verschillende perspectieven zijn.
Bevestigingswoorden zoals inderdaad, natuurlijk, zeker, zonder twijfel en vast en zeker bevestigen een statement. Bijvoorbeeld: Hij heeft inderdaad gelijk of Het is vast en zeker zo. Ze geven zekerheid aan een uitspraak.
Ontkenningswoorden zoals niet, geen, nooit, nergens en niemand ontkennen een stelling. Bijvoorbeeld: Ik heb geen geld of Niemand weet het antwoord. Ze geven aan dat iets niet waar is.
Beperkende en uitzonderingswoorden zoals uitsluitend, behalve, alleen maar en met uitzondering van geven beperkingen aan. Bijvoorbeeld: Deze kaart is alleen geldig in Nederland of Behalve hij waren alle anderen aanwezig. Ze tonen aan dat iets een uitzondering vormt.
Herhaling en nadruk woorden zoals steeds, telkens, opnieuw, weer en voortdurend geven aan dat iets herhaaldelijk gebeurt. Bijvoorbeeld: Hij maakt steeds dezelfde fout of We beginnen opnieuw. Ze geven aan dat een actie zich herhaalt.
Bij concessies gebruik je woorden zoals desondanks, toch, ondanks, hoe dan ook en alhoewel. Bijvoorbeeld: Desondanks het slechte weer gingen we wandelen of Hij had geen zin, toch ging hij naar het feest. Deze woorden tonen aan dat er een tegenstrijdigheid is tussen twee zinnen.
Voorbeelden geef je met woorden zoals bijvoorbeeld, zoals, onder andere, te denken aan en dat wil zeggen. Bijvoorbeeld: Er zijn veel leuke steden in Nederland, zoals Amsterdam en Utrecht of Je kunt kiezen uit verschillende kleuren, bijvoorbeeld blauw of groen. Deze woorden helpen om verduidelijking of voorbeelden te geven.
Redeneren doe je met woorden zoals dus, want, aangezien, omdat en immers. Bijvoorbeeld: Het is laat, dus we moeten gaan of Aangezien het regent blijven we binnen. Deze woorden helpen om logische gevolgtrekkingen te maken.
Bij voorwaarden en voorbehouden gebruik je woorden zoals op voorwaarde dat, mits, tenzij, indien en in het geval dat. Bijvoorbeeld: Ik ga naar het feest, op voorwaarde dat je meegaat of Je mag naar buiten, mits het niet regent. Deze woorden geven aan onder welke omstandigheden iets kan gebeuren.
Voorbeelden en concretisering maak je duidelijk met woorden zoals bijvoorbeeld, zoals, namelijk, dat wil zeggen en ter illustratie. Bijvoorbeeld: Er zijn veel verschillende soorten fruit, zoals appels, bananen en sinaasappels of We gaan op vakantie, dat wil zeggen, we gaan naar Spanje. Deze woorden helpen om dingen duidelijker te maken met concrete voorbeelden.
Fischer finally arrived in Reykjavik, but the problems, and the threat of cancellation, continued. He disliked the hall where the match was to be fought, he criticized the lighting, he complained about the noise of the cameras, he even hated the chairs in which he and Spassky were to sit. Now the Soviet Union took the initiative and threatened to withdraw their man.
