Je wereldbeeld is van de zachtste klei die je je maar kunt bedenken, en het is aan je omgeving de taak om die klei langzaam vorm te geven. Te boetseren tot een beeld, kunstig en krachtig. Volgens mij is het de kunst om die klei die je als kind bent je hele leven te behouden. De klei niet te laten uitdrogen, maar juist nat te houden, zodat je altijd kunt blijven leren, iedereen je kan blijven vormen en je altijd kunt blijven veranderen.