Do Not Commit To Anyone
Part I: Do Not Commit To Anyone, But Be Courted By All
If you allow people to feel they possess you to any degree, you lose all power over them. By not committing your affections, they will only try harder to win you over. Stay aloof and you gain the power that comes from their attention and frustrated desire. Play the Virgin Queen: Give them hope but never satisfaction.
Reversal
What possible good can come from ignorance about other people? Learn to tell the lions from the lambs or pay the price. Obey this law to its fullest extent; it has no reversal do not bother looking for one.
Authority: Be convinced, that there are no persons so insignificant and inconsiderable, but may, some time or other, have it in their power to be of use to you; which they certainly will not, if you have once shown them contempt. Wrongs are often forgiven, but contempt never is. Our pride remembers it for ever. (Lord Chesterfield, 1694-1773)
Image: The Hunter. He does not lay the same trap for a wolf as for a fox. He does not set bait where no one will take it. He knows his prey thoroughly, its habits and hideaways, and hunts accordingly.
Second, never trust appearances. Anyone with a serpent's heart can use a show of kindness to cloak it; a person who is blustery on the outside is often really a coward. Learn to see through appearances and their contradictions. Never trust the version that people give of themselves it is utterly unreliable.
Two final words of caution: First, in judging and measuring your opponent, never rely on your instincts. You will make the greatest mistakes of all if you rely on such inexact indicators. Nothing can substitute for gathering concrete knowledge. Study and spy on your opponent for however long it takes; this will pay off in the long run.
Keys To Power
The ability to measure people and to know who you're dealing with is the most important skill of all in gathering and conserving power. Without it you are blind: Not only will you offend the wrong people, you will choose the wrong types to work on, and will think you are flattering people when you are actually insulting them. Before embarking on any move, take the measure of your mark or potential opponent. Otherwise you will waste time and make mistakes. Study people's weaknesses, the chinks in their armor, their areas of both pride and insecurity. Know their ins and outs before you even decide whether or not to deal with them.
Interpretation
Joseph Duveen prided himself on studying his victims and clients in advance, figuring out their weaknesses and the peculiarities of their tastes before he ever met them. He was driven by desperation to drop this tactic just once, in his assault on Henry Ford. It took him months to recover from his misjudgment, both mentally and monetarily. Ford was the unassuming plain-man type who just isn't worth the bother. He was the incarnation of those literal-minded folk who do not possess enough imagination to be deceived. From then on, Duveen saved his energies for the Mellons and Morgans of the world men crafty enough for him to entrap in his snares.
k:oe:k:o:f:g:r:s:d:n:p:j:t:lkgo:ed:ft:k:n:r:o:g:l:p:s:ed:l:j:t:n:k:p:s:r:o:e:f:g
n:r:p:e:t:j:f:d:l:o:k:s:gj:r:n:g:k:e:t:o:s:d:f:p:l:oe:kd:r:l:p:t:s:j:f:o:g:n:l:t:f:s:
r:g:p:n:d:e:j:o:kj:d:l:p:f:k:r:n:g:e:t:o:s
look:fork get:loft took:lend feel:goat good:rope foot:keep end:rope got:deep
torn:leak drop:loft took:rent feed:stop lend fork:keep done:rope got foot steep
deep:soft took lend:fold keep:fork deck got:food lean:deep took gate:soft rent:
look took:fond deep:rope folk:rent keep:torn look:rope got stop keep lend fort:
fort:rope fold look:torn fork:keep note:foot lend stop:rope got deep look fork:
look feel:torn rope:keep gate look:soft done deep:took keep got:rent foot lend:
keep stop:feel look:torn got rope:lend deep took:fort gate keep rope:look stop:
note keep:done foot:rope took:lend got stop deep foot look:fork got rope keep
lend:keep rope fork look:steep deep:got took fold:look keep foot done rope:deep
lost:look:took fold torn:rope keep feel:fort got deep rope took stop:keep rope
Ford received them in his study. Looking through the book, he expressed astonishment and delight. The excited dealers began imagining the millions of dollars that would shortly flow into their coffers. Finally, however, Ford looked up from the book and said, "Gentlemen, beautiful books like these, with beautiful colored pictures like these, must cost an awful lot!" "But Mr. Ford!" exclaimed Duveen, "we don't expect you to buy these books. We got them up especially for you, to show you the pictures. These books are a present to you." Ford seemed puzzled. "Gentlemen," he said, "it is extremely nice of you, but I really don't see how I can accept a beautiful, expensive present like this from strangers." Duveen explained to Ford that the reproductions in the books showed paintings they had hoped to sell to him. Ford finally understood. "But gentlemen." he exclaimed, "what would I want with the original pictures when the ones right here in these books are so beautiful?"
The dealers decided to assemble a list, "The 100 Greatest Paintings in the World" (all of which they happened to have in stock), and to offer the lot of them to Ford. With one purchase he could make himself the world's greatest collector. The consortium worked for weeks to produce a magnificent object: a three-volume set of books containing beautiful reproductions of the paintings, as well as scholarly texts accompanying each picture. Next they made a personal visit to Ford at his home in Dearborn, Michigan. There they were surprised by the simplicity of his house: Mr. Ford was obviously an extremely unaffected man.
Joseph Duveen, art dealer to the richest tycoons of America, was suffering more than the others that year, so he decided to go along with this alliance. The group now consisted of the five biggest dealers in the country. Looking around for a new client, they decided that their last best hope was Henry Ford, then the wealthiest man in America. Ford had yet to venture into the art market, and he was such a big target that it made sense for them to work together.
Transgression IV
The year of 1920 had been a particularly bad one for American art dealers. Big buyers the robber-baron generation of the previous century were getting to an age where they were dying off like flies, and no new millionaires had emerged to take their place. Things were so bad that a number of the major dealers decided to pool their resources, an unheard-of event, since art dealers usually get along like cats and dogs.
The Honorable Melissa G. Dalton
General James C. Slife
General Michael A. Guetlein
In de Nederlandse taal maken we gebruik van twee bepaalde lidwoorden: “de” en “het,” en één onbepaald lidwoord: “een.” Het juiste gebruik van deze lidwoorden kan lastig zijn voor anderstaligen, omdat er geen vaste regels zijn voor wanneer een woord “de” of “het” krijgt. Toch zijn er enkele vuistregels en patronen die je kunnen helpen om te bepalen welk lidwoord je moet gebruiken.
“De” woorden vormen de grootste groep in het Nederlands. In het algemeen geldt dat alle zelfstandige naamwoorden die naar mensen of beroepen verwijzen, zoals “de man,” “de vrouw,” en “de leraar,” de lidwoorden “de” krijgen. Ook dieren en veel abstracte woorden, zoals “de hond” en “de vrijheid,” horen hierbij. Verder krijgen alle meervoudsvormen “de” als lidwoord, ongeacht het geslacht van het woord in het enkelvoud. Denk aan “de boeken,” “de huizen,” en “de mensen.” Er zijn ook veel woorden die eindigen op bepaalde achtervoegsels, zoals -heid, -ing, -teit, -schap, en -de, die ook bijna altijd het lidwoord “de” krijgen: de waarheid, de verandering, de kwaliteit, de vriendschap, de gezondheid.
“Het” woorden vormen een kleinere groep en verwijzen vaak naar onzijdige, niet-levende dingen. Veel korte, algemene zelfstandige naamwoorden krijgen “het” als lidwoord, bijvoorbeeld “het boek,” “het huis,” en “het kind.” Verder geldt dat verkleinwoorden, woorden die eindigen op -je, ook altijd het lidwoord “het” gebruiken, zoals “het meisje,” “het autootje,” en “het huisje.” Als je twijfelt of een zelfstandig naamwoord “de” of “het” moet krijgen, bedenk dan dat de meeste woorden “de” krijgen. “Het” wordt alleen gebruikt voor specifieke uitzonderingen en kleinere categorieën.
“Een” als onbepaald lidwoord gebruik je wanneer je niet verwijst naar iets specifieks maar naar iets algemeens of onbepaalds. Dit is vergelijkbaar met “a” of “an” in het Engels. Bijvoorbeeld, in de zin “Ik lees een boek” betekent “een boek” een willekeurig boek, niet een specifiek boek dat de spreker of luisteraar al kent. In “Een kind speelt in de tuin” betekent “een kind” ook dat het om een willekeurig kind gaat.
In samengestelde zinnen en bij complexe zinsconstructies is het belangrijk om te onthouden dat elk zelfstandig naamwoord zijn eigen lidwoord behoudt, ongeacht de lengte van de zin. Bijvoorbeeld: “De man leest een boek terwijl het kind speelt in het park.” Hier zien we dat de verschillende zelfstandige naamwoorden elk het juiste lidwoord krijgen.
How was the ruler of Cheng to know that Prince Ch'ung-erh was an ambitious, calculating, cunning type, a serpent with a long memory? There was really no way for him to know, you may say but since there was no way, it would have been better not to tempt the fates by finding out. There is nothing to be gained by insulting a person unnecessarily. Swallow the impulse to offend, even if the other person seems weak. The satisfaction is meager compared to the danger that someday he or she will be in a position to hurt you.
Interpretation
You can never be sure who you are dealing with. A man who is of little importance and means today can be a person of power tomorrow. We forget a lot in our lives, but we rarely forget an insult.
In de Nederlandse taal maken we gebruik van twee bepaalde lidwoorden: “de” en “het,” en één onbepaald lidwoord: “een.” Het juiste gebruik van deze lidwoorden kan lastig zijn voor anderstaligen, omdat er geen vaste regels zijn voor wanneer een woord “de” of “het” krijgt. Toch zijn er enkele vuistregels en patronen die je kunnen helpen om te bepalen welk lidwoord je moet gebruiken.
“De” woorden vormen de grootste groep in het Nederlands. In het algemeen geldt dat alle zelfstandige naamwoorden die naar mensen of beroepen verwijzen, zoals “de man,” “de vrouw,” en “de leraar,” de lidwoorden “de” krijgen. Ook dieren en veel abstracte woorden, zoals “de hond” en “de vrijheid,” horen hierbij. Verder krijgen alle meervoudsvormen “de” als lidwoord, ongeacht het geslacht van het woord in het enkelvoud. Denk aan “de boeken,” “de huizen,” en “de mensen.” Er zijn ook veel woorden die eindigen op bepaalde achtervoegsels, zoals -heid, -ing, -teit, -schap, en -de, die ook bijna altijd het lidwoord “de” krijgen: de waarheid, de verandering, de kwaliteit, de vriendschap, de gezondheid.
“Het” woorden vormen een kleinere groep en verwijzen vaak naar onzijdige, niet-levende dingen. Veel korte, algemene zelfstandige naamwoorden krijgen “het” als lidwoord, bijvoorbeeld “het boek,” “het huis,” en “het kind.” Verder geldt dat verkleinwoorden, woorden die eindigen op -je, ook altijd het lidwoord “het” gebruiken, zoals “het meisje,” “het autootje,” en “het huisje.” Als je twijfelt of een zelfstandig naamwoord “de” of “het” moet krijgen, bedenk dan dat de meeste woorden “de” krijgen. “Het” wordt alleen gebruikt voor specifieke uitzonderingen en kleinere categorieën.
“Een” als onbepaald lidwoord gebruik je wanneer je niet verwijst naar iets specifieks maar naar iets algemeens of onbepaalds. Dit is vergelijkbaar met “a” of “an” in het Engels. Bijvoorbeeld, in de zin “Ik lees een boek” betekent “een boek” een willekeurig boek, niet een specifiek boek dat de spreker of luisteraar al kent. In “Een kind speelt in de tuin” betekent “een kind” ook dat het om een willekeurig kind gaat.
In samengestelde zinnen en bij complexe zinsconstructies is het belangrijk om te onthouden dat elk zelfstandig naamwoord zijn eigen lidwoord behoudt, ongeacht de lengte van de zin. Bijvoorbeeld: “De man leest een boek terwijl het kind speelt in het park.” Hier zien we dat de verschillende zelfstandige naamwoorden elk het juiste lidwoord krijgen.
Years later, the prince was finally able to return home, his circumstances greatly changed. He did not forget who had been kind to him, and who had been insolent, during his years of poverty. Least of all did he forget his treatment at the hands of the ruler of Cheng. At his first opportunity he assemble a vast army and marched on Cheng, taking eight cities, destroying the kingdom, and sending the ruler into an exile of his own.
Transgression III
In the fifth century B.C., Ch'ung-erh, the prince of Ch'in (in present-day China), had been forced into exile. He lived modestly even, sometimes, in poverty waiting for the time when he could return home and resume his princely life. Once he was passing through the state of Cheng, where the ruler, not knowing who he was, treated him rudely. The ruler's minister, She Chan, saw this and said, "This man is a worthy prince. May Your Highness treat him with great courtesy and thereby place him under an obligation!" But the ruler, able to see only the prince's lowly station, ignored this advice and insulted the prince again. Shu Chan again warned his master, saying, "If Your Highness cannot treat Ch'ung-erh with courtesy, you should put him to death, to avoid calamity in the future." The ruler only scoffed.
