Margreet Dolman
- Klanten vertellen alles 1
Een van de meest voorkomende roepingen in de internationale samenleving is die van verkoper. Over de hele wereld, in grote plaatsen maar ook in de allerkleinste gehuchten, in schatrijke buurten maar ook in straatarme wijken, overal staan dames en heren, jongens en meisjes, te popelen om 'in het vak' te gaan. Waar zou die roeping toch vandaan komen? Ik heb een nichtje van amper vijf jaar oud en die vroeg mij vorige week: "Tante Margreet, wanneer zou ik verkoopster kunnen worden?"
Astrid Lindgren
- Rasmus en de landloper 5
Rasmus zat op zijn vertrouwde plekje boven in de lindeboom te denken aan dingen die er niet moesten zijn. Allereerst aardappelen! Natuurlijk wel gekookte aardappelen met jus die je op zondag te eten kreeg. Maar als ze op het aardappelveldje groeiden en gerooid moesten worden - dan moesten ze er niet zijn. Juffrouw Haviks kon je ook best missen. Want zij was het die altijd zei: "Wij gaan morgen de hele dag aardappels rooien."
Astrid Lindgren
- Rasmus en de landloper 132
Slaperig keek hij de kamer rond. Het was werkelijk een keurig, klein kamertje en hij had nog nooit in zo'n zacht bed gelegen. Hij hoorde stappen in de keuken, dat waren natuurlijk zijn nieuwe vader en moeder die daar rondliepen. Hij probeerde zich te herinneren hoe ze er uit zagen, de boer en zijn vrouw, en hij zag hun vriendelijke gezichten voor zich. Over precies zo'n vader en moeder had hij in Zuiderveld vaak gedroomd. Nu had hij ze eindelijk gekregen. Waarom was hij dan niet blij?
Astrid Lindgren
- Rasmus en de landloper 19
De kinderen speelden slagbal op de speelplaats. Ze hadden de opdracht gekregen om te spelen, en dus deden ze dat. Maar het was een erbarmelijke onderneming, waar niemand enig plezier in had. Want je kon toch niet spelen wanneer je hele toekomst afhing van de indruk die je deze morgen maakte? Een doffe stilte hing er op de speelplaats. Niemand maakte ruzie, niemand lachte, het enige wat je kon horen was de klap van het slaghout tegen de bal, en dat was een akelig geluid op de stille zondagmorgen.
Astrid Lindgren
- Rasmus en de landloper 13
De directrice deed, zoals iedere avond, de ronde. Ze liep van het ene bed naar het andere, en controleerde of alles in orde was. Een heel enkele keer gebeurde het dat ze een jongen aaide. Dan leek het nog of ze het met tegenzin deed. Rasmus hield niet van Haviks. Maar iedere avond hoopte hij dat ze hem zou aaien. Hij wist zelf niet waarom, maar hij verlangde ernaar dat ze het zou doen. 'Als je me vanavond aait,' dacht Rasmus, 'dan betekent dat dat ik morgen ook een wonderdag zal hebben'.
Dominee Gremdaat
- Respect 2
Als je huwelijk in zwaar weer terecht is gekomen, dan niet het probleem over de feestdagen heen tillen, maar het gewoon voor of tijdens een kerstdiner zeggen: "Wij haten elkaar. Maar we zijn er wel." Eerlijk zijn. Niet mooi weer spelen als het regent, maar het gewoon lekker laten regenen. Vrienden en familie hebben liever eerlijke regen, dan schijnheilige dampen. Fijn om de laatste weken van het jaar schoon schip te maken en met een eigen visie in de wereld te staan.
Dominee Gremdaat
- Respect 1
Aretha Franklin balde haar vuisten en schreeuwde haar mening muzikaal de wereld in. Jezus, wat een vrouw was zij. En wat fijn dat er nog steeds vrouwen, mannen, kinderen zijn met een eigen visie. Als iedereen elkaar napraat en zegt: "Ja, het is zo, hoor. Ja, het is zo," dat er dan ineens iemand opstaat die zich afvraagt: "Is het zo?" Heb respect voor mensen met een eigen visie, mensen met afwijkend gedrag, mensen die jou aan het twijfelen brengen. Mensen die jou op andere gedachten brengen.
Nescio
- Eerste ontroering
Ik weet nog heel goed hoe het begon. Het was in de eerste week van oktober, tegen half zes. Het is daarna nog vele malen oktober geworden en nog ontelbaar vele malen half zes geweest. Ik was toen vijftien jaar en ik zat op een bank in Artis met een korte broek aan. Er was niemand meer. Het was er zo stil en de bladeren van de bomen ritselden. In de verte kraakte het grind. Ergens werd een emmer neergezet op een houten vloer. Ik hoorde het, maar zag het niet.
Tonke Dragt
- De torens van februari 149
De jongen heeft het verbod getrotseerd en is weggegaan, de duinen in gelopen; ik denk zelfs het Gevaarlijke Pad in... volgens mij alleen gevaarlijk in de ogen van de wachters: het transformatiehuisje zou herinneringen kunnen oproepen. Maar zelfs de torens hebben dat niet gedaan, dus... Toch heeft Tom zijn geheugen niet geheel verloren; telkens komt er weer een beetje van terug. Zijn oude dagboek heeft daar eerder toe bijgedragen dan eraan afgedaan, soms spijt het mij dat ik het hem heb ontnomen.
Hendrik Groen
- Pogingen iets van het leven te maken 7
Over een ding maak ik mij zorgen: stel dat Evert eerder dood gaat dan ik? Dat zou niet netjes zijn van hem, vooral niet omdat ik nog veel meer gezwellen en ziektes heb dan hij. Op je beste vriend moet je kunnen rekenen. Ik zal het er met hem over hebben.
Hendrik Groen
- Pogingen iets van het leven te maken 6
Als ik voor het einde van het jaar doodga, is dat overmacht. In dat geval zal ik mijn vriend Evert Duiker vragen om op mijn begrafenis een kleine bloemlezing te houden uit mijn dagboek. Als ik opgebaard lig in de kleine zaal van crematorium 'De Einder', netjes gewassen en gestreken, zal de ongemakkelijke stilte doorbroken worden door de raspende stem van Evert die enkele aardige passages zal voorlezen aan het onthutste publiek.
Hendrik Groen
- Pogingen iets van het leven te maken 5
Ik word nog depressief van mezelf, dacht ik. Toen heb ik het besluit genomen om ook iets van de ware Hendrik Groen te laten horen: precies een jaar lang zal ik mijn ongecensureerde kijk geven op het leven in een bejaardenhuis in Amsterdam Noord.
Hendrik Groen
- Pogingen iets van het leven te maken 4
In plaats van nog harder te lachen, mompelde ik excuses. Ik, Hendrikus Gerardus Groen, ben namelijk altijd correct, innemend, vriendelijk, beleefd en behulpzaam. Niet omdat ik dat ook allemaal ben maar omdat ik niets anders durf te zijn. Zelden zeg ik wat ik zeggen wil. Altijd kies ik voor de veilige weg. Mijn specialiteit: het sparen van zowel de kool als de geit. Mijn ouders hadden een vooruitziende blik toen ze mij Hendrik noemden: veel braver zul je ze niet snel tegen komen.
Hendrik Groen
- Pogingen iets van het leven te maken 3
Toen mevrouw Voorthuizen opstond plakten er drie appelflappen aan haar bloemetjesjurk. 'Ze passen mooi bij het motiefje,' zei Evert. Ik stikte haast van het lachen. Dit prachtige begin van het nieuwe jaar had moeten leiden tot algemene hilariteit maar gaf, in plaats daarvan, aanleiding tot drie kwartier gezemel over de schuldvraag. Ik werd van verschillende kanten boos aangekeken vanwege het feit dat ik het blijkbaar grappig had gevonden. En ik, ik mompelde excuses.
Hendrik Groen
- Pogingen iets van het leven te maken 2
Woensdag 2 januari 2013. Er was royaal met poedersuiker gemorst. Om de tafel beter af te kunnen nemen met een vaatdoekje, zette mevrouw Smit de schaal met appelflappen even op een stoel. Mevrouw Voorthuizen kwam aanlopen en ging met haar enorme reet midden in de schaal met flappen zitten zonder het zelfs maar te merken. Pas toen mevrouw Smit de schaal ging zoeken om hem terug te zetten kwam iemand op het idee om onder mevrouw Voorthuizen te kijken.
Hendrik Groen
- Pogingen iets van het leven te maken 1
Dinsdag 1 januari 2013. Ik hou ook het komende jaar niet van bejaarden. Dat geschuifel achter die rollators, dat misplaatste ongeduld, dat eeuwige klagen, die koekjes bij de thee, dat zuchten en steunen. Ik ben zelf 83 en een kwart jaar.
Dimitri Verhulst
- De helaasheid der dingen 1
Het startschot werd gegeven om tien uur 's ochtends, het uur waarop onze postbodes reeds van hun fiets vielen. En het verloop had iets van een echte wielerwedstrijd. Iedereen keuvelde in de aanvang van de strijd gezellig met elkaar tijdens het drinken van een glas, in de steeds dichtere mist van sigarettenrook, begreep dat het nog lang was, en verborg zich in het pak.
Kees van Kooten
- Een koffer met poep 3
Wat ik 's nachts had aangezien voor een verlaten parkeerterrein langs de Maas, bleek 's ochtends een bedrijvig emplacement van de Cockerill-fabrieken, maar ik moet zeggen - dat heeft wel iets, zo volgas in je pyjama.
Kees van Kooten
- Een koffer met poep 2
En nu maar zalig Gaan en Staan waar u Wilt! geilde de folder. De van huis uit wat schichtige Gipsy in mij had het in het begin knap moeilijk met deze nieuwe Vrijheid; de eerste avond tot onder Luik geraakt en in het aardedonker zomaar ergens geparkeerd (huilende kinderen waar het strand nou bleef, de hond aan de dunne, B. wagenziek en zelf brandend maagzuur) moesten we de volgende morgen tegen vijven halsoverkop vertrekken om niet verpletterd te worden door een aandenderend goederentreintje.
Kees van Kooten
- Een koffer met poep 1
Omdat niemand de hond en de kinderen wou hebben met onze vakantie, hebben B. en ik voor twee weken zo'n moderne Kampeerbus gehuurd waar alles dan in godsnaam maar in mee moest, plus de stapel leesboeken die het hele jaar was blijven liggen, voor 's avonds voor lekker te lezen aan de praktiese vouwtafel wanneer de kinderen, moegetekend, heerlijk zouden slapen in de 'grappige bult' boven de cabine.
