Rasmus en de landloper 132 - Astrid Lindgren
Slaperig keek hij de kamer rond. Het was werkelijk een keurig, klein kamertje en hij had nog nooit in zo'n zacht bed gelegen. Hij hoorde stappen in de keuken, dat waren natuurlijk zijn nieuwe vader en moeder die daar rondliepen. Hij probeerde zich te herinneren hoe ze er uit zagen, de boer en zijn vrouw, en hij zag hun vriendelijke gezichten voor zich. Over precies zo'n vader en moeder had hij in Zuiderveld vaak gedroomd. Nu had hij ze eindelijk gekregen. Waarom was hij dan niet blij?
אמן על פי ציטוט זה
ערוך טקסט
או פשוט השאר תגובה:
